Τον τελευταίο καιρό έχουν γραφτεί πολλά άρθρα με παπαρολογίες για την ιδιότητα του Νεοέλληνα και την πολιτική σκηνή της Ελλάδας.
Τέλος πάντων εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι δεν φτάνει να σχολιάζουμε τα πάντα με τον γνωστό ελληνικό καυστικό τρόπο αλλά να κάνουμε και κάτι οι ίδιοι. Όλοι σχολιάζουν το κράτος και γενικά τις κρατικές υπηρεσίες για τα πάντα. Κανείς δεν αναρωτήθηκε τι μπορεί να κάνει. Όταν ξεκίνησε να καίγεται ξανά ο Υμητός είπα να πάω να προσφέρω βοήθεια. Δεν μπορώ να πώ το βουνό ήταν γεμάτο κόσμο που κάτι έκανε. Όμως ήταν κανονικά λαϊκό πανηγύρι... Οι μισοί κλαίγανε και ουρλιάζανε και οι άλλοι μισοί έριχναν νερό με ποτιστήρια στα ήδη καμμένα. Δεν έλειπαν και οι μάγκες με τις τζιπάρες που περάσαν για μπανιστήρι και αμέσως αναστροφή. Μπήκα στην πυλωτή μιας πολυκατοικίας απίστευτα κοντά στο μέτωπο και είχαν τη βρύση του κήπου κλειδωμένη. Όταν πέτυχα εκεί γύρω ένα κάτοικο άρχισε να λέει κάτι αμπελοφιλοσοφίες για την Πυροσβεστική και την κοινωνία ενώ κάπνιζε και έπινε καφέ.
Για αυτό πρέπει σιγά σιγά όλοι μας να κάνουμε το μικρό βήμα να αλλάξουμε κάτι. Μόνο τότε θα μπορέσει κανείς να κατηγορήσει την πολιτική και το κράτος. Όσο όμως έχουμε όλοι τις ποδιές μας λερωμένες, δεν μας παίρνει...
Το ίδιο ισχύει και στον Βαρνάβα! ...αφήστε τα λόγια και σηκώστε τα μανίκια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου