Προς τον Μελλοντικό Δήμαρχο Μαραθώνα

Αγαπητέ Μελλοντικέ Δήμαρχε Μαραθώνα

Ορισμένες σκέψεις και προτάσεις (χωρίς σειρά προτεραιότητας) που θα κάνουν τη θητεία σου πραγματική κοινωνική προσφορά και όχι εύκολο μέσον προβολής, κοινωνικής αναγνώρισης και αθέμιτου πλουτισμού. Τα παρακάτω επικεντρώνονται στον Βαρνάβα, αλλά νομίζω ότι μπορεί να έχουν εφαρμογή όχι μόνον στον νέο Δήμο αλλά και πανελλαδικά και δεν αποτελούν εντελώς δικές μου προτάσεις αλλά περισσότερο «copy-and-paste» των πολυάριθμων ταξιδιών μου στο εξωτερικό. Δεν χρειάζεται να σπαζοκεφαλιάζουμε για νέες λύσεις όταν υπάρχουν έτοιμες, εφαρμοσμένες και αποδοτικές.

1. Σύνθεση ΔΣ νέου Δήμου: Θα συμφωνήσω με τον Μιχάλη ότι χωρίς να μηδενίζουμε την παλαιά φρουρά, οι καιροί και οι συγκυρίες ΑΠΑΙΤΟΥΝ νέους ανθρώπους (όχι πάντα ηλικιακά) με συγκεκριμένες γνώσεις και ειδικότητες αλλά το κυριότερο με φαντασία (αλλά όχι φαντασμένους) και μεράκι για ένα καλύτερο αύριο. Όταν ο Δήμος ευημερεί, ευημερούν και οι πολίτες του! Αυτό άλλωστε δεν είναι και το κύριο κίνητρο της εμπλοκής με τα κοινά; Εάν έστω και κατά διάνοια πλανάται ένα «όχι» τότε μπαίνουμε, πριν καν αρχίσουμε, σε ποινικά μονοπάτια. Η επιλογή γνωστών, συγγενών, κομματικών και λοιπών συνήθων υπόπτων προδιαγράφει πρόθεση για μικρή ή μεγάλη παρανομία την οποία δεν θα ανεχθούμε πλέον ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Σίγουρα η επιλογή δεν είναι εύκολη. Ένας επιτυχημένος επαγγελματίας δεν είναι απαραίτητα και ένα καλός Δημοτικός Σύμβουλος. Απαιτείται το «κάτι παραπάνω» και αυτό είναι η ανάγκη της προσφοράς για γενικό καλό. Εάν επιλεγούν αποκλειστικά «επιστήμονες» τότε με ποιες γνώσεις θα δώσουν λύσεις σε θέματα πρασίνου, δενδροφυτεύσεων, ανάπλασης χώρων και παρόμοιων? Εάν επιλεγούν μόνον «αγρότες» με ποιες γνώσεις θα δώσουν λύσεις σε θέματα υγείας, πρόληψης, σχεδιασμού αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών κοκ.? Εάν επιλεγούν μόνον «άντρες» με ποιες γνώσεις θα χειριστούν θέματα που αφορούν την οικογένεια, τη γυναίκα, τα παιδιά κοκ? Άρα το συμπέρασμα είναι ότι θα πρέπει να καταγραφούν τα προβλήματα που απασχολούν τους δημότες συνολικά αλλά και ειδικά κατά χωριό ή κωμόπολη  και να τεθούν προτεραιότητες που θα υλοποιηθούν ταυτόχρονα και με πρόγραμμα. Εάν ο νέος Δήμαρχος φροντίσει πρώτα τον Μαραθώνα, μετά το Καπανδρίτι, μετά τις Αφίδνες και όταν έρθει η σειρά του, τον Βαρνάβα, τότε θα έχουμε φτάσει στις επόμενες εκλογές. Και άντε πάλι από την αρχή … δηλαδή τίποτα! Προτείνεται ο υποψήφιος Δήμαρχος να ζητήσει την έγγραφη υποβολή προγραμματικών δηλώσεων από όλους εκείνους που θα θελήσουν να εμπλακούν στα κοινά. Αυτό θα τον βοηθήσει να επιλέξει μια πρώτη ομάδα με την οποία στη συνέχεια θα συνομιλήσει και στην οποία θα παρουσιάσει επίσης γραπτά το όραμα του. Τέρμα τα λόγια τα μεγάλα και τα ωραία. Τα γραπτά μένουν και τα γραπτά βαθμολογούν οι πολίτες. Αυτή τη φορά το «συμβόλαιο με τον Λαό» θα είναι γραπτό. Και με το γραπτό θα κριθεί εάν κάποιος πέτυχε στο έργο του ή τα έκανε θάλασσα.

2. Δημοτικές παροχές: Δεν είναι δυνατόν, κάθε λαθρομετανάστης που ζει στο χωριό μας και μας είναι χρήσιμος για να κάνει τις καθημερινές δουλειές μας (γιατί εμείς είτε βαριόμαστε, είτε έχουμε ξεχάσει πώς να τις κάνουμε), να απολαμβάνει δημόσιο φωτισμό, κάδους απορριμμάτων και ανακύκλωσης, άσφαλτο δρόμο και υπηρεσίες ταχυδρομείου, τη στιγμή που ΔΕΚΑΔΕΣ σπίτια στους περιβάλλοντες το χωριό οικισμούς πληρώνουν μεν δημοτικά τέλη αλλά να δεν έχουν ή έχουν ορισμένες από τις παραπάνω βασικές και προβλεπόμενες δημοτικές παροχές; Στην Κύπρο, απαγορεύεται (από δεκαετίες) να πωληθεί ένα οικόπεδο εάν δεν έχει άσφαλτο, φως, νερό και τηλέφωνο. Όταν αγοράσαμε το οικόπεδο για να κτίσουμε μας είπαν: να από δω περνάει το νερό (όμως το δίκτυο το είχε βάλει με δικά του χρήματα ένας γείτονας), από δω θα πάρετε ρεύμα (όμως έπρεπε να πληρώσουμε για να συνδεθούμε με τον υποσταθμό που ήταν αρκετά μακριά), από δω περνάει η τηλεφωνική γραμμή (όμως θα έπρεπε να πληρώσουμε για να βάλουμε νέες κολώνες για το καλώδιο του ΟΤΕ) κοκ. Ακόμη κι εάν χρειαστεί να συμμετέχουν (συμβολικά) οικονομικά (στην τρέχουσα δύσκολη συγκυρία) οι ιδιοκτήτες των οικοπέδων στην περιφέρεια του Βαρνάβα, είμαι σίγουρος ότι έτσι η αξία των περιουσιών τους θα ανεβεί σημαντικά. Όμως όταν η αντιμετώπιση είναι: «τι με νοιάζει εμένα, εγώ τα έχω για καλλιέργειες – ας τα φτιάξουν αυτοί που φτιάχνουν σπίτια στην ερημιά», τότε τίποτα δεν θα αλλάξει. Ας φανταστούμε όμως έναν Βαρνάβα με άσφαλτο μέχρι και το τελευταίο σπίτι, με φωτοβολταϊκό δημόσιο φωτισμό, με τους προβλεπόμενους κάδους απορριμάτων/ ανακύκλωσης ανά οικισμό, με τον ταχυδρόμο να κτυπάει τα κουδούνια μας, με τηλέφωνο και ευρυζωνικό (δωρεάν) Internet – ίσως τότε ένα μικρό χαμόγελο να σκάσει στα σφιγμένα χείλη μας – ιδίως μετά τις καταστροφές της τελευταίας διετίας που έπληξαν το χωριό μας.

3. Κυκλοφορικό: Η απλή αναδιάταξη της κυκλοφορίας ορισμένων δρόμων (δεν είναι δυνατόν η στενωπός αριστερά μετά τις «Βρύσες» να είναι διπλής κατεύθυνσης όταν ακριβώς από πάνω υπάρχει και δεύτερος δρόμος – ιδίως όταν υπάρχει χιόνι/πάγος) και η ονομασία όλων των δρόμων (εάν είναι δυνατόν με καλαίσθητες πινακίδες που να ταιριάζουν στο χωριό) μέχρι και το τελευταίο σπίτι, είναι άμεσες και απαραίτητες προϋποθέσεις άνετης κυκλοφορίας. Παράλληλα, θα πρέπει να γίνει κατανοητό και εάν όχι, να επιβληθεί από τη Δημοτική Αρχή, ότι επειδή όλα τα σπίτια έχουν κήπους (μικρούς ή μεγάλους) δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν μόνιμα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στους κεντρικούς τουλάχιστον δρόμους (είσοδος χωριού, δρόμος που οδηγεί και φεύγει από την πλατεία και στην ίδια την πλατεία). Να σταματήσει επιτέλους το θλιβερό «εδώ είναι το σπίτι μου και παρκάρω απέξω». Το σπίτι είναι σίγουρα δικό του. Ο δρόμος όμως είναι σίγουρα και δικός μας. Σε ένα προάστιο της Ν Υόρκης (Garden City), δεν διανοείται κανείς να παρκάρει στον δρόμο γιατί είναι σίγουρο ότι την άλλη ημέρα θα πρέπει να τρέχει στις μάντρες της τροχαίας για να το ζητήσει πίσω (αφού πληρώσει το σχετικό πρόστιμο). Ακόμη και όταν έχουν καλεσμένους θα πρέπει να δηλώσουν πόσα αυτοκίνητα θα παρκάρουν κάποιες ώρες στον δημόσιο δρόμο. Αμερικανιές; Δεν νομίζω, αρκεί να το ζήσεις. Αντιδράς γιατί βαριέσαι να παρκάρεις μέσα στον κήπο σου; Να μάθεις, γιατί έτσι πρέπει. Η Δημοτική Αρχή μπορεί να ορίσει άτομα που καθημερινά θα περιδιαβαίνουν το οδικό της δίκτυο και θα καταγράφουν τα προβλήματα τα οποία στη συνέχεια θα μεταφέρονται στα αρμόδια συνεργεία αποκατάστασης. Φανταστείτε να περνάτε τη μια μέρα από μια λακκούβα η οποία θα εξαφανίζεται την επομένη! Γιατί και οι μεγάλες λακκούβες κάποτε ήταν μικρές. Έτσι δεν θα κινδυνεύετε να πέσετε σε καμιά τάφρο υδάτων στην οποία έφυγε η σκάρα αλλά πέρασαν μήνες μέχρι να ενδιαφερθεί κάποιος (περίπτωση «Βρύσες»).

4. Είσοδος χωριού: Σας αρέσει αυτή η ασχήμια που καλά κρατεί εδώ και χρόνια; Ο περαστικός οδηγός εάν συνεχίσει στον περιφερικό δρόμο μπορεί να μην αντιληφθεί ότι πέρασε έξω από τον Βαρνάβα! Ο επισκέπτης και ο φιλοξενούμενος δεν θα ξέρει που να πάει, εάν δεν τον περιμένεις στην είσοδο με το αυτοκίνητο. Για να μην αναφερθώ στον κάκιστο περιβάλλοντα χώρο.

5. Ρεματιά: Εάν εξακολουθήσει να υπάρχει… Τη γλίτωσε μια (2009), τη γλίτωσε δύο (Ιουλ 2010) ως πότε θα είναι τυχερή; Επέκταση φωτοβολταϊκού φωτισμού μέχρι την είσοδο του Καπανδριτίου και παράλληλα περιβαλλοντική περιποίηση που θα αναδείξει έναν σημαντικό τόπο αναψυχής εφόσον γίνουν οι απαραίτητες παρεμβάσεις στο υπάρχον αναψυκτήριο (αυτοκίνητα παρκαρισμένα μισά μέσα και μισά στο δρόμο;) Ειδική μελέτη για περαιτέρω ανάπτυξη και δράσεις στην περιοχή. Για εκείνες τις κοτρόνες που έχουν πέσει στο πανάκριβο πλέγμα θα ενδιαφερθεί κανείς; Πρέπει να σπάσει για να το ξαναφτιάξουμε;

6. Υγεία: Παλαιότερες προτάσεις μόνιμων κατοίκων ιατρών του Βαρνάβα για λειτουργία δωρεάν κοινοτικού ιατρείου τα Σάββατα έπεσαν στο κενό… Ούτε καν απάντηση δεν έδωσε και ο νυν και ο πρώην Κοινοτάρχης. Γιατί να πηγαίνουν οι κάτοικοι στο Καπανδρίτι, στον Αγ. Στέφανο ή στην Αθήνα εάν μπορούν να εξυπηρετηθούν στο χωριό τους. Τους παππούδες και τις γιαγιάδες ποιος του σκέφτηκε ποτέ; Γιατί πρέπει να «ξενιτεύονται» για μια ανανέωση συνταγής ή για να δει κάποιος τις εξετάσεις τους; Με τη σύγχρονη τεχνολογία και τη μηχανοργάνωση των Υπηρεσιών Υγείας πολλά από τα καθημερινά προβλήματα λύνονται γρήγορα, ξεκούραστα και αποτελεσματικά. Τι είναι ουσιαστικά ένα ΚΕΠ; Ένας απλός «διασυνδεμένος» υπολογιστής που μπορεί κάλλιστα να λειτουργεί στα γραφεία της Κοινότητας (ένα απλό παράδειγμα). Θα μπορούσε επίσης να αναπτυχθεί ο θεσμός της κατ΄ οίκον νοσηλείας για ΑΜΕΑ και ηλικιωμένους. Οι γέροντες που έχουν την ανάγκη μας σήμερα, είναι εκείνοι που πάλεψαν μια ζωή για αυτά που απολαμβάνουν οι νεότερες γενεές. Του το χρωστάμε και είναι υποχρέωση μας.

7. Ψυχαγωγία: Οι ομορφιές του χωριού μας καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για τη δημιουργία ενός δημοτικού πολυ-χώρου ψυχαγωγίας και καλού φαγητού για τον οποίο θα είμαστε περήφανοι και θα έρχονται από μακριά για να τον απολαύσουν. Εξαιρετικό το φαγητό του Μίλτου αλλά θέλει και το μάτι να «φάει». Θέλεις να ευχαριστήσεις τον φιλοξενούμενο σου και πρέπει να ξενιτευτείς σε άλλο χωριό ή στην Αθήνα. Η παραλία θα ήταν μια καλή λύση για μια τέτοια πρωτοβουλία.

8. Ενέργεια: Ας δοθούν κίνητρα για τη δημιουργία «φωτοβολταϊκών οικοπέδων» σε εκείνους που έχουν αγροτεμάχια που «κάθονται» και οι οποίοι θα πωλούν το παραγόμενο ρεύμα στους κατοίκους του χωριού (σε σημαντικά χαμηλές τιμές) και ότι περισσεύει στη ΔΕΗ. Ακόμη καλύτερα, ας κυνηγήσουμε σοβαρά και τεκμηριωμένα ανάλογα «πράσινα» προγράμματα της ΕΕ και μπορεί στο μέλλον το ρεύμα να είναι δωρεάν. Ας κάνουμε μια εμπεριστατωμένη μελέτη για το εάν οι κολώνες του ρεύματος μπορεί να μεταφέρουν και τα καλώδια του ΟΤΕ (αν και το καλύτερο θα ήταν τα πάντα να ήταν υπόγεια – όπως σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο). Είναι συχνή η εικόνα οι δύο κολώνες να ακουμπάει η μία την άλλη αλλά οι αρμόδιες υπηρεσίες να σου λένε ότι για να βάλεις τηλέφωνο πρέπει ουσιαστικά να αγοράσεις νέες κολώνες! Δεν αποκλείω ακόμη και την περίπτωση να μην τους έχει καν απασχολήσει το ερώτημα – γιατί έτσι το βρήκαν, έτσι το συνεχίζουν!

9. Πυρασφάλεια: Εδώ τα πράγματα είναι ΑΠΛΑ αλλά και τόσο ΤΡΑΓΙΚΑ… Υπάρχει ο νόμος που καθορίζει τις υποχρεώσεις ενός εκάστου: από την τοπική αυτοδιοίκηση (άραγε κάποιοι έχουν συναίσθηση της ετυμολογίας του όρου;) μέχρι και τον τελευταίο μόνιμο κάτοικο του χωριού. Εάν ο κάθε πολίτης έκανε αυτό που έπρεπε, θα βλέπαμε τη φωτιά (μικρή ή μεγάλη) να κάνει στροφή και να την «κοπανάει» αντί να γιγαντώνεται και να περνάει σαν πύρινη λαίλαπα καίγοντας δύο φορές σπίτια και περιουσίες μιας ζωής. Γιατί είναι ΑΠΛΟ; Γιατί λίγο πριν από την έναρξη της εκάστοτε αντιπυρικής περιόδου, η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ενημερώνει γραπτά (βλέπε σχετικά υποδείγματα άλλων κοινοτήτων ή δήμων λεκανοπεδίου) τους κατοίκους του χωριού σχετικά με τις υποχρεώσεις τους και την κείμενη νομοθεσία. Ενημερώνει επίσης ότι εάν δεν συμμορφωθούν θα προχωρήσει αυτεπάγγελτα στην κοπή των χόρτων και θα τους χρεώσει ανάλογα. Εάν πρόκειται για χωράφια, εκτάσεις χαρακτηρισμένες ως δασικές κλπ οι εν λόγω επιστολές πηγαίνουν στους ιδιοκτήτες τους (και μην μου πει κανείς ότι υπάρχουν στην ευρύτερη ζώνη του Βαρνάβα χωράφια και αγροτεμάχια «αγνώστου πατρός και μητρός»!) Και εκείνοι που τόσα χρόνια έλεγαν και δυστυχώς εξακολουθούν να κραυγάζουν «Ρε! Κουμάντο στο χωράφι μου θα κάνεις;» Οι «μάγκες» αυτοί θα βρουν ένα πρωί το χωράφι τους κουρεμένο (δεν μιλάμε για καλλιέργειες) και το λογαριασμό στο εκκαθαριστικό της Εφορίας τους (που ελλείψει κτηματολογίου ελπίζω να πληρώνουν/δηλώνουν). Μάγκες αυτοί; Μάγκας και το Κράτος; (τα πρόστιμα θα αποδίδονται αυτόματα στον Δήμο Μαραθώνα για περαιτέρω εκμετάλλευση και νέα έργα). Έτσι θα έχουμε τις μόνιμες και εξοχικές κατοικίες και τα μεταξύ τους αγροτεμάχια καθαρά από χόρτα, σκουπίδια και εύφλεκτα υλικά. Όταν το καλοκαίρι του 2009 κάνοντας την ετήσια περίμετρο ασφαλείας γύρω από το σπίτι μας, είπα στον κηπουρό να πηδήξει στο βορινό αμπέλι και να κόψει τα τεράστια χόρτα σε απόσταση 5 μέτρων από την περίφραξη μου που είχε περίπου 80 leylands, ξέρετε τι έγινε; Μετά από λίγες ημέρες η γυναίκα μου υπέστη χυδαιότατη φραστική επίθεση από την ιδιοκτήτρια του αμπελιού για δήθεν καταπάτηση του χώρου της σε σημείο που η σύζυγος πήρε τηλέφωνο την αστυνομία στο Καπανδρίτι! Με ρωτάει και φέτος ο κηπουρός (αρχές Ιουλίου): «να πηδήξω μέσα να κόψω τα χόρτα;» Απαντάω: «Άστα ρε Γιάννη γιατί εάν γίνει και φέτος ότι έγινε πέρυσι θα σπάσω κανένα κεφάλι και θα μπλέξουμε…» Και δεν τα έκοψε. Και έφτασε το Σάββατο η φωτιά, δυνάμωσε με τα άφθονα χόρτα και μου έκαψε το σπίτι. Εάν το αμπέλι είχε κουρευτεί όπως προβλέπει ο Νόμος ίσως η ζημιές μου να ήταν ΠΟΛΥ μικρότερες. Εάν ο ιδιοκτήτης του παρακείμενου αλσυλλίου είχε έρθει έστω και μια φορά να κόψει τα χαμηλά κλαδιά των πεύκων δεν θα είχε γίνει στάχτες ο μικρός πράσινος πνεύμονας που όλοι χαιρόμασταν να τον ζούμε. Αντίθετα καμιά δεκαριά μεγάλα πεύκα που ήταν κολλητά στην περίφραξη μου και τα οποία «παράνομα» είχα κλαδέψει, σώθηκαν έστω και καψαλισμένα από το τεράστιο θερμικό φορτίο που σάρωσε τα πάντα περνώντας μέσα από το κτήμα μας. Τυχαίο; Δεν νομίζω… Στη Σιγκαπούρη, πριν από πολλά χρόνια, μας είχε κάνει εντύπωση το γεγονός ότι με βάση την κείμενη νομοθεσία όσα οικόπεδα δεν είχαν μέσα σπίτια ήταν υποχρεωμένοι οι ιδιοκτήτες τους να τα περιφράξουν, να τα φυτέψουν με γκαζόν και να το κουρεύουν τακτικά με επικρεμάμενο υψηλό πρόστιμο. Έτσι το μόνο μη πράσινο στη Σιγκαπούρη, ήταν η άσφαλτος των δρόμων! Φανταστικό; Ναι, αλλά όχι εξωγήινο όπως πολλοί θα σκεφτούν κάνοντας συγκρίσεις με ένα σωρό άλλα κακώς κείμενα στην Πατρίδα μας. Απλή εφαρμογή του Νόμου…

Παράλληλα, ο Δήμος φροντίζει για την κοπή των χόρτων ένθεν και ένθεν των δρόμων και σε συνεργασία με τη Δασική Υπηρεσία (αυτή δεν έχει ποτέ καμιά ευθύνη για τίποτα;) επιμελείται για την ασφάλεια των μικρών δασών και αλσυλλίων και την περισυλλογή από την κρίσιμη βιομάζα που σωρεύεται κάθε χρόνο κάτω από τα δένδρα και ανάβει ακόμη και με το βλέμμα. Όταν το καλοκαίρι (και το 2009 αλλά και τώρα ακόμη και μετά την πυρκαγιά της 17/7 που μου έκαψε το 80% του περιβάλλοντα χώρου στο κτήμα μου) κάνω 3-4 φορές κάθε μέρα τη διαδρομή κάτω από τις «Βρύσες» έως πάνω το δασάκι και μετά δεξιά προς το Σαμαρτζίθι και το Μοναστήρι, μονολογώ κάθε φορά «μα ποτέ κανείς δεν πέρασε από δω να δει πόσο εύκολα μπορεί όλα να γίνουν στάχτη; Κλαδιά που ακουμπούν στο έδαφος, σκουπίδια, μισό μέτρο πευκοβελόνες, μπουκάλια πεταμένα – θέλει πολύ να γίνει το κακό;» Και όμως ποτέ σε καμιά «περιπολία» μου δεν συνάντησα ψυχή. Ούτε μια φορά… Στη Σαρδηνία κουρεύουν παντού τα πεύκα σε ύψος άνω των 5 μέτρων και βλέπεις ένα ολόκληρο νησί με τεράστια πεύκα-φούντες. Όμορφο; Όχι ιδιαίτερα. Ασφαλές; 100%. Παράλληλα η Δημοτική Αρχή, εγκαθιστά πυροσβεστικούς κρουνούς σε στρατηγικά σημεία καθώς και δεξαμενές με «ειδικό» πυροσβεστικό υγρό που ΑΜΕΣΑ σταματάει την πορεία της φωτιάς. Αλήθεια: αφού κυκλοφορούν στο εμπόριο τέτοιου είδους υγρά (σε πολύ προσιτές τιμές) γιατί εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε νερό; (δυστυχώς τα ανακάλυψα πρόσφατα και κατόπιν εορτής (;). Να μιλήσουμε για εξελιγμένα συστήματα πυρο-προστασίας με θερμικούς ανιχνευτές πάνω σε δένδρα που όταν καίγονται μεταδίδουν δεδομένα σε κέντρο επιχειρήσεων; Άλλη μια πρόταση προς την Κοινότητα (πιλοτική εφαρμογή από την ομάδα του πρώην Πρύτανη του ΕΜΠ Νίκου Μαρκάτου με μικρό κόστος – 30 χιλ ευρώ εάν θυμάμαι καλά) που δεν έκανε να ιδρώσει το αυτί τους… Ωραία ας μιλήσουμε τότε για εθελοντικές ομάδες πυροπροστασίας… Πάει και αυτή η προσπάθεια… Μόνον η μικρή ταυτότητα έμεινε. Και εγώ το «μοναχικό περίπολο» (αναφέρομαι μόνον στην περιοχή τη δική μας για να μην αδικήσω άλλους ενεργούς πολίτες). Να μιλήσω για εκπαίδευση των κατοίκων σε θέματα αντιμετώπισης πυρκαγιών και δυσμενών καιρικών φαινομένων; Για πρώτες βοήθειες; Για εθελοντισμό και προσφορά; Οι ειδικοί υπάρχουν και χωρίς κόστος – έτοιμοι να εμπλακούν και να προσφέρουν. Όταν όμως απουσιάζει η διάθεση και η φαντασία, η έμπνευση και η «πραγματική» αγάπη για τον τόπο σου (άσχετα ένα γεννήθηκες στον Βαρνάβα ή τον «επέλεξες» για μόνιμη κατοικία σου – ναι εμείς οι περιβόητοι «ξένοι» μετά από τόσα χρόνια), τότε είναι σίγουρο ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει, καμιά πρωτοβουλία δεν μπορεί να ανθίσει ακόμη και σε ένα τόσο όμορφο τόπο όπως το χωριό μας.

11. Παραλία: Στον νέο Δήμο θα ανήκει πλέον και η όμορφη παραλία του Βαρνάβα η οποία θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ποικιλοτρόπως καθώς είναι αρκετά προστατευμένη στον κόλπο που την περιβάλλει. Έχουν κατά καιρούς ακουστεί για μαρίνες και λοιπά ναυτικά. Δεν είναι κακή ιδέα αλλά με την παρούσα οικονομική ύφεση ίσως δεν υπάρχει το σχετικό ενδιαφέρον. Μπορεί όμως να αναπλαστεί λειτουργικά και αισθητικά ώστε να αποτελέσει πραγματικό πόλο έλξης για τον πληθυσμό του Δήμου.

12. Διόδια Εθνικής Οδού: Ένα απλό αυτοκόλλητο στο αυτοκίνητο θα πιστοποιεί ότι ο οδηγός είναι μόνιμος κάτοικος του Δήμου και θα επιτρέπει την ελεύθερη δίοδο από τα διόδια της Εθνικής Οδού. Αν θέλετε το σήμα αυτό θα είναι ηλεκτρονικό και θα ενεργοποιεί αυτόματα την μπάρα των διοδίων. Μπορεί μέχρι σήμερα να μην έχει γίνει κάτι αλλά αυτό οφείλεται σε κακή προώθηση του θέματος από τους εμπλεκόμενους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και στην αναλγησία του κράτους. Οι συγκεντρώσεις κατοίκων, το σπάσιμο των μπαρών και λοιπά δεν έχουν προσφέρει τίποτα μέχρι σήμερα. Παλαιομοδίτικες τακτικές που δεν αποδίδουν. Φαντασία στην διεκδίκηση δίκαιων αιτημάτων, το σύνθημα μας.

13. ΧΥΤΑ: Ειλικρινά δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει! Πρώτον γιατί δεν είμαι ειδικός και δεύτερον γιατί κανείς δεν ασχολήθηκε να μου εξηγήσει το πρόβλημα. Όλοι έχουν στο μυαλό τους ένα (πρώην) πράσινο τοπίο και ένα «βουνό» σκουπίδια που βρωμάνε, πιάνουν φωτιά, κλπ. Ο χώρος ταφής απορριμμάτων στις Βρυξέλλες (και ιδιαίτερα το εργοστάσιο) είναι ένα από τα αξιοθέατα στο κέντρο της πόλης – μπορεί να πήγατε αλλά να μην το αντιληφθήκατε εάν δεν σας το είπε κάποιος ντόπιος. Το θέμα είναι γιατί σ’ εμάς και όχι στους άλλους ; Όλοι παράγουμε τόνους σκουπιδιών που θα μπορούσε να ήταν κατά πολύ λιγότερα εάν ο θεσμός της ανακύκλωσης ήταν κάτι παραπάνω από μερικούς κάδους – όχι όμως στον οικισμό μας. Οι νέες τεχνολογίες που αφορούν την επεξεργασία των σκουπιδιών είναι περισσότερο φιλικές στο περιβάλλον και δίνουν εργασία σε πολλούς ανθρώπους. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι όμως να εφαρμόζονται στην ώρα τους. Ένα σύγχρονο σύστημα, που τίθεται σε λειτουργία μετά από 3-5 χρόνια είναι πλέον παρωχημένο και εγείρει νέο κύκλο αμφισβητήσεων και κοινωνικής αναταραχής. Ας καθίσουν οι ειδικοί να μελετήσουν το θέμα, ας ενημερωθούν λεπτομερώς οι τοπικές κοινωνίες και ίσως φτάσουμε στην αντίπερα όχθη να «μαλώνουν» οι κοινότητες για το ποια θα πάρει τον νέο ΧΥΤΑ.

Αγαπητέ μελλοντικέ Δήμαρχε Μαραθώνα: Αυτές οι πρώτες σκέψεις και η μελλοντική εφαρμογή τους, θα ήταν μια καλή αρχή να επιστρέψει το χαμόγελο που σήμερα έχει παγώσει στα χείλη όλων μας και ιδιαίτερα των κατοίκων του Βαρνάβα, μετά την περιπέτεια του Σαββάτου (17/7) στην οποία παραλίγο να χάσουμε τη ζωή μας, Οι ποικιλία των θεμάτων καταδεικνύει – και σ΄ εμένα – ότι απαιτείται μια επιτελική ομάδα ειδικών-τεχνοκρατών αφοσιωμένων στον σκοπό της ανάπλασης των χώρων διαβίωσης και εργασίας μας. Πολλά από τα παραπάνω θέματα, με εξαίρεση τον χώρο της υγείας και της ασφάλειας, δεν τα γνωρίζω προσωπικά/εργασιακά, γεγονός που υπογραμμίζει ότι πρέπει να συγκεντρωθούν πολλοί άνθρωποι διαφορετικών προελεύσεων προκειμένου να γίνουν πράγματα που θα αντέξουν στο μέλλον. Δεν χρειαζόμαστε κομματικούς εγκάθετους. Αυτοί πάντα έκαναν και θα κάνουν εκείνα που τους συμφέρουν – αν και τις περισσότερες φορές δεν κάνουν ακόμη και αυτά που θα ωφελούσαν άμεσα ή έμμεσα και τους ίδιους. Τους δοκιμάσαμε και απέτυχαν – αν και ορισμένοι εξ αυτών εξακολουθούν να πιστεύουν ότι εξακολουθούμε να τρώμε κουτόχορτο εμφανιζόμενοι και πάλι ως υποψήφιοι.


ΤΟ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ ΚΑΗΚΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΥΛΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ. Χρειαζόμαστε να αναδειχθεί η Ελληνική ψυχή, να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει, να μάθουμε να δρούμε συλλογικά και οργανωμένα, να αποκτήσουμε ξανά όραμα και προοπτική. Ίσως τότε, δούμε με άλλο μάτι τη ζωή μας και ίσως αρχίσουμε ξανά να κάνουμε μικρά και γιατί όχι, μεγάλα όνειρα.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Ένας καμένος συντοπίτης σας